In 2010 werden wij gevraagd om een typische Vlaamse arbeiderswoning terug bewoonbaar te maken voor de komende 50 jaar. Na een grondige analyse bleek dat afbraak en heropbouw de enige oplossing was om hier een correct en duurzaam antwoord op te geven. Het bestaande pand was er één zoals zoveel typische Vlaamse arbeiderswoningen, 4 m breed en 12 m diep, met twee dragende gevels en een centrale draagmuur. Dit maakte het renoveren van de woning erg moeilijk wanneer men nieuwe gevelopeningen of doorzichten door de woning wenste te realiseren. De oriëntatie van de woning was daarentegen wel optimaal met een tuin die zuidwest georiënteerd is.  

Binnen in de woning is gewerkt met een centrale open schacht over de volledige woningbreedte - bekroond met een lichtstraat – die ervoor zorgt dat centraal daglicht doorheen heel de woning tot diep in de kelderverdieping (open keuken) valt. In de schacht werd de verticale circulatie geïntegreerd. Verder werd gewerkt met een split level systeem. Hierdoor ontstaan ruimtelijk open leefzones die zowel in de hoogte als in de lengte in elkaar overlopen.

Qua materiaalkeuze is - net zoals bij de buren - gewerkt met een rode gevelsteen.  De steen werd wel verlijmd in plaats van klassiek gevoegd waardoor de volheid en de diepe warme kleuren van de steen sterker tot uiting komen. De vensters zijn herleid tot perforaties die zich in functie van het interieur aan de zijkanten van de gevel bevinden. Zo wordt de gevel waargenomen als een juxtapositie van verschillende vlakken.  

Het gevelbeeld van de woning is tegelijkertijd erg uniek en toch ook zeer herkenbaar. Het spel van horizontale lijnen, openingen en reflectie zorgt ervoor dat de woning zich  “hedendaags” onderscheidt maar anderzijds toch ook perfect integreert in “de rij” en in het oorspronkelijke beeld van deze honderdjarige stationswijk. Het dakvolume sluit aan bij de naastliggende woningen en ook de gevelopeningen en subtiele belijningen volgen deze van de buren.