In 2003 werd architect - ingenieur Peter Van Impe aangesproken om een deel van een 19de-eeuws pand te verbouwen tot een hedendaagse woning. De vorige eigenaars hadden het herenhuis in de loop der jaren opgesplitst in twee wooneenheden en alle oorspronkelijke architecturale kwaliteiten verborgen achter verlaagde plafonds, zichtmetselwerk en voorzetwanden. De uitdaging was een gezellige en functionele woning te ontwerpen en de bestaande architecturale aspecten terug hun uitstraling te geven.

Na verschillende verbouwingen en opsplitsingen moest deze rijwoning dringend qua organisatie en ruimtegebruik herbekeken worden. Hierbij was de verplaatsing van de badkamer van de begane grond naar de eerste verdieping een must en moest de relatie met de tuin versterkt worden. Zo werden alle overbodige verlaagde plafonds en bijgebouwen afgebroken en werd er een nieuw dubbel hoog volume bijgebouwd met een volledig beglaasde zuid gevel. Binnenin werd de organisatie zo omgebouwd dat er een maximale wisselwerking ontstond tussen de verschillende woonfuncties. Zo werden alle ruimtes met elkaar verbonden en was het zicht op de tuin primordiaal. Een centraal ingeplante bordeauxrood volume fungeert als koppelstuk tussen nieuw en oud en herbergt de wc en de bergruimtes. Zonder de eigenheid van de rijwoning, met zijn individuele plekken, te verbreken werd om de open organisatie te benadrukken gebruik gemaakt van zowel horizontale als verticale perspectieven. Dit om zowel de lineaire opeenvolging van functies te doorbreken, als om de interne woonsfeer te versterken. Op de eerste verdieping werd er een mezzanine voorzien die intern, via een binnenraam, in verbinding staat met de hoger gelegen badkamer.